Porady

DREWNO EGZOTYCZNE

WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE WYKOŃCZENIA POWIERZCHNI UŻYTKOWEJ

PODSTAWOWE ZAGADNIENIA

W drewnie wielu gatunków drzew egzotycznych występują substancje oleiste oraz różne związki chemiczne, które w zetknięciu z lakierem/olejem nawierzchniowym mogą wywołać niepożądane reakcje lub dramatycznie wpłynąć na zmianę koloru drewna. Dodatkowo wymogi ekologiczne zmuszają firmy produkujące chemię nawierzchniową do eliminowania pewnych składników lakieru i zastępowania nowymi komponentami, które to mogą niekorzystnie oddziaływać na poszczególne gatunki drewna. Dlatego też, aby uniknąć tych niepożądanych reakcji przed rozpoczęciem procesu lakierowania/olejowania NALEŻY WYKONAĆ TESTY LAKIERU/OLEJU na przygotowanej do wykończenia podłodze.

WYBÓR CHEMII NAWIERZCHNIOWEJ

SYSTEMY OLEJOWE Z LUB BEZ WOSKU
Ten system zabezpieczenia jest głównie zalecany do miejsc użyteczności publicznej takich jak: szkoły, biura, sklepy. Powód - możliwość szybkiej renowacji/konserwacji podłogi. Większość gatunków egzotycznych należy do grupy bardzo twardych, dlatego też nie ma potrzeby wzmacniania twardości warstwy użytkowej przy zastosowaniu lakieru. W przypadku podłóg w pomieszczeniach o dużym natężeniu ruchu, które charakteryzują się ciemną barwą, wszelkie zarysowania na lakierze pozostawiają jaśniejsze ślady. W przypadku podłóg olejowanych miejscowe zarysowania są możliwe do usunięcia przy zastosowaniu odpowiednich środków konserwujących. Dodatkowo, drewno zabezpieczone olejem w pełni uwydatnia swoje walory estetyczne, jak kolor i usłojenie.

SYSTEMY LAKIEROWE
Systemy lakierowe są w dalszym ciągu najbardziej popularnym sposobem wykończenia powierzchni w pomieszczeniach mieszkalnych. Stosując lakiery, należy pamiętać o ich oddziaływaniu na zmianę koloru drewna

1. LAKIERY NA BAZIE WODY
- nie przyciemniają drewna
- powstrzymują proces ciemnienia
- jako lakiery elastyczne redukują efekty rozsychania się drewna

2. LAKIERY POLIURETANOWE
- przyciemniają drewno

PROBLEMATYCZNE GATUNKI DREWNA

- lapacho/ipe - związki zasadowe w drewnie - zmiana koloru na czerwony
- doussie - związki krzemu (białe wykwity) - lakier nie przyjmuje się
- jatoba - związki krzemu niewidoczne gołym okiem, po lakierze jaśniejsze plamy
- teak - związki oleiste - lakierowanie problematyczne

SYSTEMY TARASOWE - PORADY

Wilgotność drewna deski tarasowej waha się w granicach 18 - 25% i jako taka przeznaczona jest do zastosowań zewnętrznych. Montowanie wewnątrz obiektów wymaga wcześniejszego wysuszenia drewna do poziomu 9-10% wilgotności.

W przypadku budowania z deski tarasowej ciągów pieszych (chodniki, schody w miejscach publicznych) zalecane jest układanie stroną głęboko ryflowaną do góry w celu uzyskania powierzchni antypoślizgowej. Podłoże do montażu deski musi być stabilne, twarde i wyrównane. W przypadku montażu na gruncie należy przygotować podkład z mieszaniny piasku i żwiru usypanego na czarnej włókninie chroniącej przed przerastaniem chwastów. Jeśli konstrukcja spodnia ma opierać się na betonowych klockach lub podkładkach muszą one być rozstawione w odstępach odpowiadających rozstawieniu graniaków. Przy montażu na wspornikach punktowych zaleca się dla wzmocnienia konstrukcji podwójne legarowanie (na tzw. kratownicę).

Odstęp między poszczególnymi deskami powinien być w zakresie 5-10mm (zależy od wymiaru i gatunku drewna). Należy uwzględnić naturalny proces wysychania drewna w czasie gorących letnich dni i pęcznienia w podczas deszczowej pogody.

Do mocowania desek tarasowych należy używać:

a) śrub ze stali nierdzewnej lub mosiężnych o wymiarach 5x60.
Stosowanie śrub ze zwykłej stali spowoduje plamienie drewna i przyspieszoną korozję stali. Użycie cieńszych śrub może spowodować w skrajnych przypadkach ich ucinanie na styku z legarem.

b) specjalnych spinek (tzw. montaż niewidoczny) w różnych systemach: np. Inox, Vidue lub IgelV2

Śruby bądź wkręty nie powinny być mocowane dalej niż 50-70 mm od brzegu deski, aby uniknąć wyginania się końców. Długość śrub powinna być równa dwukrotnej grubości montowanej deski.

Montaż na podłożu nienasiąkliwym powinien zapewniać odpływ wody spomiędzy legarów. Należy zastosować podkładki izolacyjne pod legary wykonane z materiału nienasiąkliwego (np. gumowe) chroniące drewno od kontaktu z wodą podsiąkającą z podłoża.

Deski po zamontowaniu należy zabezpieczyć olejem do tarasów zewnętrznych. Firma rekomenduje użycie olejów firmy OSMO.

W czasie deszczowej pogody może dojść do plamienia podłoża przez związki garbnikowe zawarte w drewnie bangkirai oraz merbau. W związku z powyższym, nie zalecane jest montowanie tarasów w miejscach, gdzie może dojść do spływu zabarwionej wody i uszkodzenia elewacji budynku. W przypadku tarasów nie zadaszonych, zaleca się w sezonie letnim, kiedy temperatura powietrza jest wysoka i taras ulega dużemu nagrzaniu pod wpływem promieni słonecznych, polewanie tarasu w godzinach wieczornych wodą.

Deskę tarasową z drewna twardego należy montować na legarach o ciężarze właściwym zbliżonym do materiału, z którego wykonane są deski. Wchodzą tu w grę gatunki, których ciężar właściwy przekracza 850 kg/m3. Nie zaleca się montażu do drewna sosnowego, płyt wiórowych i innych materiałów o niskiej gęstości.

Składowanie - deski muszą być składowane w sztaplach i związane bandówkami bądź obciążone. Deski nie mogą leżeć luzem ze względu na naturalną tendencję drewna do wichrowania.